-
1 stop
[stɔp] 1. nprzystanek m; (also: full stop) kropka f2. vtperson powstrzymywać (powstrzymać perf); car zatrzymywać (zatrzymać perf); pay wstrzymywać (wstrzymać perf); crime zapobiegać (zapobiec perf) +dat3. viperson zatrzymywać się (zatrzymać się perf); watch, clock stawać (stanąć perf); rain, noise ustawać (ustać perf)to stop a cheque — wstrzymywać (wstrzymać perf) wypłatę z czeku
to stop doing sth — przestawać (przestać perf) coś robić
to put a stop to — kłaść (położyć perf) kres +dat
to stop sb (from) doing sth — powstrzymywać (powstrzymać perf) kogoś od zrobienia czegoś
Phrasal Verbs:- stop by- stop off- stop up* * *[stop] 1. past tense, past participle - stopped; verb1) (to (make something) cease moving, or come to rest, a halt etc: He stopped the car and got out; This train does not stop at Birmingham; He stopped to look at the map; He signalled with his hand to stop the bus.) zatrzymać (się)2) (to prevent from doing something: We must stop him (from) going; I was going to say something rude but stopped myself just in time.) (po)wstrzymać (się)3) (to discontinue or cease eg doing something: That woman just can't stop talking; The rain has stopped; It has stopped raining.) przestać, skończyć się4) (to block or close: He stopped his ears with his hands when she started to shout at him.) zatykać5) (to close (a hole, eg on a flute) or press down (a string on a violin etc) in order to play a particular note.) nacisnąć6) (to stay: Will you be stopping long at the hotel?) zatrzymać się2. noun1) (an act of stopping or state of being stopped: We made only two stops on our journey; Work came to a stop for the day.) przerwa2) (a place for eg a bus to stop: a bus stop.) przystanek3) (in punctuation, a full stop: Put a stop at the end of the sentence.) kropka4) (a device on a flute etc for covering the holes in order to vary the pitch, or knobs for bringing certain pipes into use on an organ.) klapka, rejestr5) (a device, eg a wedge etc, for stopping the movement of something, or for keeping it in a fixed position: a door-stop.) ogranicznik•- stoppage- stopper
- stopping
- stopcock
- stopgap
- stopwatch
- put a stop to
- stop at nothing
- stop dead
- stop off
- stop over
- stop up -
2 abstain
[əb'steɪn]vi* * *[əb'stein]((often with from) not to do, take etc: He abstained (from voting in the election); He abstained from alcohol.) wstrzymywać się -
3 hold off
1. vt 2. vi* * *1) ((of weather) to stay away: I hope the rain holds off.) oddalić się, przejść bokiem2) (to keep off; to fight successfully against: The soldiers managed to hold off the enemy.) powstrzymać -
4 сдержаться
pohamować się, wstrzymać się -
5 enthalten
-
6 delay
[dɪ'leɪ] 1. vtdecision etc odwlekać (odwlec perf), odkładać (odłożyć perf) (na później); person zatrzymywać (zatrzymać perf); train etc powodować (spowodować perf) opóźnienie +gen2. vizwlekać, ociągać się3. n( waiting period) opóźnienie nt, zwłoka f; ( postponement) opóźnienie ntto be delayed — person być spóźnionym; flight etc mieć opóźnienie, być opóźnionym
* * *[di'lei] 1. verb1) (to put off to another time: We have delayed publication of the book till the spring.) odkładać2) (to keep or stay back or slow down: I was delayed by the traffic.) wstrzymać (się)2. noun((something which causes) keeping back or slowing down: He came without delay; My work is subject to delays.) opóźnienie -
7 defer
[dɪ'fəː(r)]vtodraczać (odroczyć perf), wstrzymywać (wstrzymać perf)* * *I [di'fə:] past tense, past participle - deferred; verb(to put off to another time: They can defer their departure.) odkładaćII [di'fə] past tense, past participle - deferred; verb((with to) to act according to the wishes or opinions of another or the orders of authority: I defer to your greater knowledge of the matter.) zdawać się (na), podporządkowywać się- in deference to
- deferment
- deferral
См. также в других словарях:
wstrzymać się — w pół drogi zob. droga 34 … Słownik frazeologiczny
wstrzymywać się – wstrzymać się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} nie pozwalać sobie na robienie czegoś, na co ma się ochotę; powściągać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wstrzymać się od picia, palenia papierosów. Ledwo wstrzymywał się od śmiechu. Nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wstrzymać — dk I, wstrzymaćam, wstrzymaćasz, wstrzymaćają, wstrzymaćaj, wstrzymaćał, wstrzymaćany wstrzymywać ndk VIIIa, wstrzymaćmuję, wstrzymaćmujesz, wstrzymaćmuj, wstrzymaćywał, wstrzymaćywany 1. «spowodować zatrzymanie się czegoś, nie pozwolić posunąć… … Słownik języka polskiego
wstrzymywać się — Wstrzymać się w pół drogi zob. droga 34 … Słownik frazeologiczny
nabrać wody w usta — Wstrzymać się lub odmówić komentarza bąј działania, po to, żeby uniknąć odpowiedzialności Eng. To refrain from comment or action, and thus avoid responsibility … Słownik Polskiego slangu
droga — 1. Być na dobrej drodze «rozumować, myśleć prawidłowo»: (...) sprawiał wrażenie, że nie obchodzą go rewelacje Jakuba. – Jest pan na dobrej drodze, panie profesorze (...). M. Saramonowicz, Siostra. 2. Być na (dobrej, najlepszej, prostej) drodze do … Słownik frazeologiczny
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
głos — m IV, D. u, Ms. głossie; lm M. y 1. «dźwięk (artykułowany) wydawany przez istoty żyjące, mowa, śpiew; także wszelkie bodźce zewnętrzne oddziałujące na zmysł słuchu, brzmienie czegokolwiek» Donośny, mocny, słaby głos. Cienki, gruby głos. Dźwięczny … Słownik języka polskiego
uwaga — ż III, CMs. uwadze 1. blm «koncentracja świadomości na jakimś przedmiocie, fakcie lub przeżyciu psychicznym» Baczna, napięta, natężona, rozproszona, skupiona uwaga. Podzielność uwagi. Skupić uwagę. Skierować na coś czyjąś uwagę. Wytężać,… … Słownik języka polskiego
poczekać — dk I, poczekaćam, poczekaćasz, poczekaćają, poczekaćaj, poczekaćał «spędzić pewien czas na czekaniu, zatrzymać się spodziewając się, że coś się wydarzy, ktoś przyjedzie itp.; wstrzymać się z czymś, zwlec z czymś, zwlec z jakąś czynnością do… … Słownik języka polskiego
zostawić — dk VIa, zostawićwię, zostawićwisz, zostawićstaw, zostawićwił, zostawićwiony zostawiać ndk I, zostawićam, zostawićasz, zostawićają, zostawićaj, zostawićał, zostawićany 1. «przynieść coś i położyć, nie wziąć, nie zabrać czegoś ze sobą, nie ruszyć… … Słownik języka polskiego